Mandala-Synchroniciteit

"Ohhhh woon je in Parijs? Geweldig!"

 

Tja is dat zo?

Parijs heeft een geweldig imago, wie kent niet de Eiffeltoren, de Notre Dame, het Louvre....maar dat is maar een klein deel, in de rest daar wonen de mensen, in hoge appartementen, 's ochtends haastend naar hun werk.

 

En daar woon je dan ineens tussen in die vreemde stad, de taal weliswaar al een beetje machtig maar jemig wat ratelen die Fransen…er is eerst niets van te volgen..daarbij ligt je eigen tong dwars in je mond en lukt iets zeggen al helemaal niet….alles moet je weer opnieuw ontdekken, van supermarkt tot postkantoor, alles wat vanzelfsprekend was is dat ineens niet meer en moet opnieuw ontdekt worden, met als belemmering diezelfde taal...

 

Alle tijd voor mijn hobby's! Yeah..

 

Ik 'overleefde' de eerste tijd door mij bezig te houden met het inrichten van het appartement en toen we een beetje gesetteld raakten...kwam de volgende stap..

 

Ik ben een creatief persoontje met veel hobby’s en heel veel inspiratie met nu ineens heeeeeel veel tijd, joehoe! …maar daar kwam totaal niets van terecht…

Boeken verslinden deed ik wel,maar.... haken, meubels restylen, breien, kleding naaien, aquarel-painting, bloggen over gezonde voeding, wandelen etc,etc …daar had ik de inspiratie niet, nog de puf voor. 

 

Ik had na de verhuis ook last gekregen van mijn schouder tijdens het vele poetswerk en het was een bewuste keuze om niet te gaan werken. Dit omdat ik aan de ene kant de taal onvoldoende beheerste en daarbij  er graag wilde zijn voor de kinderen, die hadden de nodige begeleiding nodig, voor hen was het ook een zeer grote overgang.

 

Maar de kinderen zaten overdag op school en dus zonder inspiratie en daarbij belemmerd door mijn arm raakte ik in een impasse…
Daar zat ik dan...op de bank en dan..... is wonen in Parijs ineens helemaal niet zo leuk…

 

Ontmoeting met mezelf

 

Iedereen die wel eens in een vergelijkbare situatie heeft gezeten zal het herkennen. In een crisis kom je jezelf tegen en komen er heel wat levenslessen voorbij. Als het 'wat je bent' (je baan etc) wegvalt komt de vraag: wie je bent naar boven en wat het doel is in je leven. 

​

Het werd een tijd met goede en slechte dagen, met huilbuien en zelf inzichten. Niemand kan je daarbij helpen, de enige die dat kan ben jij.

Adviezen als "je moet iets gaan doen" helpen niet want het is een pad van zelfontdekking.

​

Pas als je luistert naar de lessen die je voorgeschoteld krijgt, je daarvan leert, kun je hier langzaam stukje bij beetje weer uit op krabbelen en keuzes te maken die je laten gaan op de weg waarin het leven je leidt..