De allereerst levensles die bij de mandalachallenge naar boven kwam drijven was de les: 'Loslaten’
En dat was voor mij heel herkenbaar want in het half jaar van en na de verhuizing had ik al heel wat lessen in het ‘loslaten’ ervaren. Dat je geen ‘controle’ over je leven hebt werd mij tijdens die periode iedere keer weer duidelijk gemaakt..
Loslaatperikelen..
mijn verhuizing goed voorbereiden en doen volgens een plan…vergeet het maar en dit was al meteen de eerste les
alle tijd hebben en weer inspiratie hebben voor alle “dingen-die-je-altijd-eigenlijk-wilde-doen-maar-geen-tijd-voor-had”…..nope!
un-deux-trois... al je boodschappen weer kunnen vinden, pas du tout (We wonen bij een mega supermarkt die a. heel groot is, b. georganiseerd is met de Franse slag en c. totaal niet klantvriendelijk is) …elk supermarktbezoek kostte me minimaal een uur en ik wist ook altijd net de kassarij te kiezen die het minst snel ging, zucht….loslaten dus…dat heeft me een jaar gekost, maar nu heb ik er voordeel bij..
tijdens de wintersport werden onze spullen gestolen, paspoorten die we net nieuw hadden omdat we gingen verhuizen naar het buitenland, poezen paspoorten, bankpassen etc etc…weer allemaal dingen moeten regelen waar we niet op zaten te wachten….we hadden net alle administratieve rompslomp achter de rug (jemig, wist je dat die Fransen van papierwerk houden, ongelofelijk!) en nu konden we weer opnieuw beginnen…weer een flinke les in loslaten!
Hoe doe je dat dan? loslaten?
Natuurlijk, er kwamen nog veel meer loslaat processen voorbij…maar dit waren wel de grootste. En loslaten is makkelijk geroepen maar hoe doe je dat in werkelijkheid? Allereerst wat voor mij de belangrijkste inzicht was: als je je gaat ‘verzetten’ tegen de situatie maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker.
Het is zoals het is..
Op die supermarkt? Jemig, daar heb ik veel over gemopperd maar pas toen ik het accepteerde toen ging het ineens beter en werd het makkelijker. En de diefstal, dat was domme pech…ik was na een aanvankelijke schok, heel blij dat onze poezen niets overkomen was en onszelf natuurlijk ook niet.
Kunnen relativeren
Dat is op dat moment het belangrijkste..je leert heel snel te relativeren en te beoordelen wat op dat moment het belangrijkste is en dat is je gezin, je gezondheid en niet je spullen.. maar ik was natuurlijk blij met elk ding wat ik ontdekte en wat niet meegenomen was..😉
En als je weet: 'verzetten heeft geen zin'…kun je gewoon je zaakjes regelen en er weer voor gaan…
Ik vergelijk het met als varen op een stromende rivier..het kost energie om stroomopwaarts te peddelen, dus mee gaan met de stroom kost minder energie en brengt je op onverwachte plaatsen…"Go with the flow!"
Mijn eerste mandala..
Mijn eerste mandala die ik tekende deed ik op een intuïtieve manier en de woorden die bij me binnenkwamen waren balans, wiel, maan, loslaten, harlekijn en humor. Het grappige is dat ik nu zie dat ik in mijn allereerste mandala al deed wat ik nog graag doe en dat is bloemen in een vak tekenen, hier nog in een primitieve vorm maar schijnbaar is dat iets van mij…..
En de woorden ‘herken’ ik nog…
Balans om dat ik dat kwijt was en hiermee terug zou vinden 😊
Wiel omdat ik in beweging moest/wilde komen
Maan omdat die mij licht gaf in de duisternis
Harlekijn…dat weet ik niet meer maar heeft vast te maken met...
Humor wat ik ondanks alles niet kwijt ben geraakt en me door een moeilijke periode heeft geholpen
Loslaten, de grote les van het afgelopen jaar….en een grote herkenning..
Révélations - openbaringen
Mijn eerste mandala was verre van perfect, niet rond, scheef, primitief getekend maar ook dat waren nog kleine lessen in loslaten 😊 Ik leerde ermee dat je mandala niet perfect hoeft te zijn want dat is niet het doel van de mandala. De mandala die je tekent is een spiegel en soms zie je iets dat je bevalt en soms niet…het is wat het is.....
Dat de lessen die ik al ervaren had, weer terug kwamen tijdens het mandala tekenen vond ik verwonderlijk maar wel aangenaam, een soort van herkenning en een bevestiging. Soms heeft een mens dat nodig.
Dat de woorden die toen opborrelden, de echo’s uit mijn innerlijke onderbewuste waren, dat wist ik toen nog niet maar het maakte wel dat ik er meer over wilde weten..en door wilde gaan met het tekenen van mandala’s.
Het bracht me niet alleen die wonderlijke inzichten, herhalende lessen maar ook rust, kalmte en aanvaarding…..en hielp me vervolgens bij de lessen ‘loslaten’ die nog langskwamen 😀
