Wil het niet lukken, je mandala op papier te krijgen en zie je de een na de ander dit (schijnbaar) moeiteloos doen. En dan ervaar je dat het jouw niet lukt, dat je fout na fout maakt en het je boos maakt…en je de zoveelste opzet in de prullenmand laat belanden. En als het dan niet lukt, waar wijt je dat dan aan? Jezelf? een ander..iets in de omstandigheden? En wat doe je dan..geef je op of ga je door? Het is een keuze...
Kippenvel momentje..
Ik krijg altijd kippenvel als ik lees….
Mijn leven is verwoest door…..en ze noemde een persoon die haar iets had aangedaan..
brrrrr
Mijn eerste reactie is…
Niemand…maar dan ook niemand heeft die macht….
niemand heeft de macht om jouw leven te verpesten, te verwoesten..
Ja ik weet het...
…ook ik denk dan…ja, maar die dronken bestuurder waardoor je man en kind bent verloren. of die verkrachter of misbruiker die je onschuld afnam of…of……
Al die dingen ja..…ja, ik beweer… zelfs díe kunnen je leven niet verwoesten…
Want..
Alleen jíj hebt die macht…je eigen leven te verwoesten…
Als jij je aandacht vol gaat richten op wat je niet meer hebt….nooit meer terug zult krijgen….
Daarin blijft rond woelen als een varkentje in de modder…
dan is die modder het enige wat jij nog ziet…
het enige wat de anderen nog van jouw zien…
en maar wentelt en wentelt…
want wat je aandacht geeft dat trek je aan...
Je moet het doen met de talenten die je gekregen hebt…
Je moet het ook doen met het leven dat je ontvangt…
Oneerlijkheid
Mijn kinderen riepen vroeger altijd…..dat is oneerlijk!
Beide zijn geboren met een groot gevoel voor onrechtvaardigheid was en is dit nog altijd een veelvoorkomende uitroep…en wat antwoord je daar dan op…
Dat is het leven…het leven is niet eerlijk….
Maar op wiens weegschaal…waaraan afgemeten?
Wat is het eerlijke deel en wat het oneerlijke?
Waarom krijgt de éen een levensbedreigende ziekte en word de ander 106?
Waarom krijgt 1 persoon wel 10 dingen op zijn pad die je niemand toe zou wensen en een ander bijna niets?
Het gaat niet om wat je krijgt of niet,
wat je aangedaan word of niet…
het gaat erom wat jij er mee doet…hoe jij ermee omgaat…hoe jouw reactie op iets is…
Waarom?
daar ligt je kans op groei…
daar ligt je kans op ontwikkeling
daar liggen dan uiteindelijk je mogelijkheden..
Want als je luistert naar je klacht…en dit kan veranderen in een macht…
dan creëer je er een mogelijkheid bij…dan creëer je een kracht…
Ik zeg niet..
dat het makkelijk is…
ik zeg niet…
dat het niet vechten is…
Ik zeg alleen maar….
dat het aan jouw is….
Jouw macht, jouw kracht
Het overdoen?
Als je me vraagt waren de jaren in Parijs de moeite waard?
Jazeker…omdat het me zoveel heeft geleerd…
was het makkelijk?…
nee…absoluut niet…
Wil ik de jaren terug over willen doen?
Neeeeeuh... ook absoluut niet…
Alhoewel…
Ik er nu heel anders mee om zou gaan…en het dus ook anders zou ervaren..
De situatie die er op volgde met mijn gebroken been was daarin een oefening…iemand zei me laatst ‘nou dat heeft ook een hele tijd nodig’…maar ik ervaar het niet zo…omdat ik het niet als last zie of ervaar…ik deal ermee, op dit moment…het is zoals het is…
Nog beter...
Je moet het doen met het leven, de lessen die je ontvangt…
maar je kunt dit wel beïnvloeden, sturen en naar je hand zetten…
Uit jouw modder komen of beter nog…
Van jouw modder gewoon het meest fantastische reinigingsmasker maken wat er te koop is…
Het is allemaal een keuze…
